Popularne określenie obozu zatrzymań (Anhaltelager, następnie Sammellager oraz Polizeigefängnis) w Radogoszczu pod Łodzią.

Obóz znajdował się pierwotnie w cegielni Glasera (vide Cegielnia glasera na radogoszczu) a następnie został przeniesiony do fabryki Abbego(vide Fabryka Abbego w Radogoszczu). Obóz został założony 7 listopada 1939 r., gdy rozpoczęto masowe aresztowania inteligencji polskiej i żydowskiej (pierwsza fala aresztowań przed 11 listopada). Spośród ludności żydowskiej został aresztowany wówczas prawie cały I Beirat Gminy (vide) oraz wielu działaczy społecznych i dziennikarzy.
Bezpośrednio po utworzeniu obozu zainicjował Prezes Rumkowski akcję pomocy dla zatrzymanych, dostarczając do obozu regularnie chleb oraz medykamenty.

Łącznikiem pomiędzy Gminą a szefem sztabu SS, Lutherot (vide), któremu obóz podlegał, oraz komendą obozu, został specjalnie zaangażowany w tym celu mec. H. Neftalin, którego w lutym 1940 r. zastąpił M. Wolfowicz.

W tym samym czasie został utworzony też Polski Komitet Pomocy Więźniom w Radogoszczu, w skład którego wszedł m.in. specjalnie zwolniony z obozu mec. Pawłowski oraz pan Biederman. Współpraca między tym komitetem a delegatem Przełożonego Starszeństwa Żydów została niezwłocznie nawiązana i ułożyła się wyjątkowo dobrze. W samym obozie istniał komitet reprezentujący więźniów przed komendą obozu. Komitet ten był mieszany, polsko-żydowski, Żydów reprezentował początkowo uwięziony członek I Beiratu mec. Rubin, a później M. Feder.

Obóz pozostał pod nadzorem Schupo, a po przeniesieniu w końcu grudnia do fabryki Abbego, pod komendą SS.

Obóz został zlikwidowany w ciągu letnich miesięcy 1940 r., gdy zakończono przesyłanie Polaków do Generalgouvernement, a Żydów przetransportowano do getta.

W okresie od czerwca do września 1941 r. w tym obozie byli internowani Żydzi poddani sowieccy, przesłani następnie do getta.