Obóz zatrzymanych Polaków i Żydów w Radogoszczu, przeniesiony w końcu grudnia 1939 r. z cegielni Glazera (vide! [Glasers Ziegelei]). Oficjalna nazwa jego brzmiała „Polizeigefängnis”. Załogę obozu stanowili jednak nie Szupo, lecz funkcjonariusze SS. Przebudowy fabryki dokonali robotnicy żydowscy, zatrudnieni w liczbie 200 osób.

Przed oddaniem do właściwego użytku przebudowana fabryka służyła jako przejściowy punkt zborny w okresie dobrowolnego wysiedlenia (vide Dobrowolne wysiedlenie).

Obóz został zlikwidowany w końcu maja 1940 r., gdy prawie wszystkich zatrzymanych Żydów przesłano do getta, a Polaków wysłano przeważnie do Generalnego Gubernatorstwa.

W okresie późniejszym obóz znowu oddano do użytku, gdy internowano poddanych sowieckich (koniec czerwca 1941 r.). Internowanych tam wówczas Żydów przesłano w końcu września 1941 r. do getta.