Pol. Synowie Horebu. Religijne stowarzyszenie wychowawcze w pewien sposób kontynuujące działalność przedwojennego łódzkiego towarzystwa, którego celem było ćwiczenie się w duchowej szlachetności, pogłębianie wiary oraz obyczajności itp. Bnej Chorew zostało założone w getcie przez niejakiego Szlojme Dana Siwosza1 (neoortodoksa). Stowarzyszenie otworzyło religijne, wokół którego grupowali się tzw. hirszyści, czyli zwolennicy dr. Szimszona Refuela Hirsza2. Zaraz po powstaniu getta członkowie Bnej Chorew usilnie zachęcali religijnych robotników do przestrzegania szabasu. Interweniowali też w resortach i innych placówkach w przypadku szykanowania przestrzegających szabasu. Drugim zadaniem, które postawili sobie członkowie stowarzyszenia, było nauczenie osieroconych dzieci zmawiania kadiszu3. Wyszukiwali sieroty, prowadzili je do minjanów4 i pilnowali, by dzieci odmawiały kadisz za rodziców. Kiedy oficjalnie zamknięto w getcie chedery, członkowie stowarzyszenia chodzili po domach i tam nauczali dzieci. Organizowali grupy dzieci prowadzone przez „wychowawców”, którzy uczyli je hebrajskiego, żydowskiej historii i wygłaszali wykłady na tematy religijne.

Lokal stowarzyszenia przy ul. Łagiewnickiej 22 zamknięto, ale działalność Bnej Chorew nie ustała. W każdy piątek w mieszkaniu innego członka organizowano tzw. mesibes5, urządzano tisze6, a dziecięcy chór wykonywał zmires7. Członkowie rady pedagogicznej wygłaszali okolicznościowe wykłady. 28 marca 1944 r., w piątą rocznicę powstania Benej Chorew, odbyła się uroczysta akademia, w której wzięli udział wszyscy aktywni działacze stowarzyszenia.