Data aktualizacji: 17-05-2025
Data dodania: 30-07-2023
Wydział Węglowy utworzony został w dniu 8 maja 1940 r. jako placówka podległa Wydziałowi Aprowizacji. Zależność ta utrzymała się do 1 stycznia 1941 r. Kierownikiem Wydziału mianowany został pan Luzer Najman. W sierpniu 1942 r. następuje zmiana na stanowisku kierownika i nominację otrzymuje pan Zylbersztrom Izrael. W chwili tworzenia tj.
8 maja 1940 Wydział liczył 10 osób,
8 maja 1941 520,
8 maja 1942 570,
8 maja 1943 702,
8 maja 1944 423.
8 maja 1940 Wydział liczył 10 osób,
8 maja 1941 520,
8 maja 1942 570,
8 maja 1943 702,
8 maja 1944 423.
Administracyjnie Wydział podzielony jest na następujące grupy: załogi wyładunkowe szuflarzy, robotników placowych odwożących to, co zostało przez szuflarzy wyładowane, rozbiórkarzy do rozbiórek wewnątrz getta, wózkarzy zwożących drzewo z rozbiórek na place, obsługę wag, pił mechanicznych, załogi drzewne do sortowania, grupy rzemieślników do konserwacji sprzętów i grupę gospodarczą utrzymującą teren w porządku. Do dyspozycji Wydział posiada dwa place, ul. Mickiewicza 10 i ul. Łagiewnicka 47, który ze względu na posiadaną bocznicę jest placem przeładunkowym[!]. Początkowo miast placu przy ul. Mickiewicza Wydział posiadał o wiele wygodniejszy do tych celów plac przy ul. Łagiewnickiej 29.
Wyjąwszy 40 osób etatowych wszyscy inni otrzymują stawki godzinowe, zarobek przeciętny waha się między 3–3,5 mk dziennie, otrzymują dwie zupy dziennie oraz przydział L.S.N.1 Załogi pracują na trzy zmiany, przeważnie wskutek unoszącego się pyłu w złych warunkach zdrowotnych.
W okresie od chwili utworzenia do końca marca 1944 r. przez Wydział Węglowy przewinęło się 51 milionów kg węgla, 28 milionów kg brykietów oraz 13,5 miliona kg drzewa pochodzącego wyłącznie z rozbiórek.
M. Nowak
M. Nowak