Paravent. Przegroda między dwoma pacjentami w szpitalu. Kiedy ordynator podczas porannego obchodu uznał chorego za straconego i uważał, że dalsze leczenie przez lekarza prowadzącego jest zbędne, wypowiadał – otoczony pielęgniarkami i asystentem – słowo „parawan”.

Po kilku minutach salowy przynosił parawan, który był ustawiany w taki sposób, że pacjenci z sąsiedztwa nie mogli widzieć kandydata na śmierć. Ten umierał niezauważenie, osłonięty parawanem i mógł po śmierci pozostać jeszcze kilka godzin, leżąc w sali niezauważony przez pacjentów.


Słowo „parawan” było wymawiane tak szybko i cicho, że nie docierało ono do świadomości towarzyszy niedoli chorego uznanego za straconego.