W getcie wskutek panujących warunków nastąpił kilkakrotny spadek narodzin. O ile przed wojną przeciętna roczna liczba urodzin wśród Żydów łódzkich wynosiła 3128, to w getcie spadła ona do 611 w 1940 r. i 210 w 1943 r. Ogółem w getcie urodziło się około 2300 dzieci, czyli mniej niż w jednym roku przed wybuchem II wojny światowej. Jednocześnie wzrósł z 1,8 do 6,8 proc. wskaźnik urodzeń martwych.

Niemowlęta w getcie otaczane były szczególną opieką. W czerwcu 1940 r. na polecenie Rumkowskiego został utworzony żłobek dla niemowląt, w którym przebywały dzieci pracujących rodziców. Dzieciom przysługiwały specjalne przydziały mleka.

Po wysiedleniu większości dzieci w czasie „szpery” we wrześniu 1942 r. opieka nad niemowlętami uległa z oczywistych powodów zmniejszeniu, niemniej w dalszym ciągu starano się dla rodzących się w getcie dzieci pozyskiwać dodatkową żywność oraz otaczać opieką pediatryczną.