Tak nazywały się zabawki wynalezione przez dzieci w getcie latem 1943 r., którymi posługiwały się z wielką zręcznością i szybkością. Przyrząd ten był złożony z dwóch twardych patyków, poszerzonych na końcach. Trzymało się je między palcami prawej ręki i uderzało jednym w drugie. W ten sposób wydobywał się dźwięk podobny do czyneli (metalowe talerze, którymi się uderza jednym w drugi). Z braku innych instrumentów muzycznych dzieci „grały” na tym przyrządzie. Dźwięki te były bardzo popularne i ich stukot wypełniał podwórka i ulice. Znaleźli się chłopcy, którzy umieli posługiwać się tymi „instrumentami” z dużym artyzmem. Na tyle, że ich dźwięk przypominał dźwięk prawdziwych instrumentów. „Instrumenty” te znikły w 1943 r. tak szybko, jak się pojawiły.