Przed wojną ten łódzki jidyszowy idiom był synonimem „miejskości”, „wielkomiejskiej elegancji”, „pańskości”: „Er trogt zych hojfisz” – nosi się elegancko, ma miejski sznyt; „Er banem zych hojfisz” – zachowuje się po pańsku. W getcie słowo to weszło do gwary złodziejskiej i oznaczało rzecz, z którą nie można się pokazać, obnosić się z nią, z którą należało kluczyć po bocznych uliczkach, podwórzach. Użycie: „Er gejt hojfisz” – idzie opłotkami, unika głównych ulic, chyłkiem przemyka podwórzami... „Der masematn muz genumen wern hojfisz” – nielegalny towar nie może być niesiony swobodnie, trzeba go transportować po cichu.