Towary, które sprzedawane były przez Żydów, przewiezionych z Zachodu, aby uzyskać pieniądze na kupno jedzenia na czarnym rynku. Handel uliczny nie był umiejscowiony w jakimś wybranym rejonie. Ulice Łagiewnicka, Brzezińska (obecnie ul. Wojska Polskiego), Młynarska i Lutomierska stanowiły główne ulice getta, które były też głównymi trasami ruchu w getcie. Codziennie sprzedawane tam były gwiazdy żydowskie („łaty” z tarczą Dawida), sznurówki, nici, włóczki, zapałki, mydło, skarpety, wieszaki. W piątki także sobotnie, cienkie świece.

Latem 1942 r., kiedy zaowocowały działki (vide), pojawili się handlarze sprzedający czosnek, cebulę i zieloną cebulkę. Kiedy zamknięte zostały sklepy z papierosami (z braku lub z ograniczeń tabaki) pojawili się przed bramami domów i w domych sprzedawcy papierosów i tytoniu na papierosy. Sprzedawcy ci żądali bardzo wysokich cen. W lecie 1944 r. ceny tak sprzedawanych papierosów były trzykrotnie wyższe od ustalonych oficjalnie. Stałymi postaciami byli też sprzedawcy sacharyny i cukierków toffi, którzy sprzedając wyśpiewywali bez przerwy ułożone przez siebie piosenki. Chociaż Przełożony Starszeństwa Żydów zakazywał przez lata handel uliczny...