Data aktualizacji: 17-05-2025
Data dodania: 04-04-2025
Godzina policyjna wprowadzona przez władze niemieckie bezpośrednio po zajęciu Łodzi.
Już od 10 września 1939 r. obowiązywał ludność polską i żydowską zakaz poruszania się po ulicach między godzinami 8 wieczór a 6 rano. Rychło jednak (15 listopada) zaostrzono te przepisy w stosunku do ludności żydowskiej, zabraniając jej opuszczać mieszkania od godziny 5 po południu do 7 rano. Stan taki zachował się do zamknięcia getta.
Bezpośrednio po zamknięciu getta dnia 7 maja 1940 r. przesunięto początek godziny policyjnej na 7 wieczór, a już nazajutrz na 8. Od września tegoż roku zakaz poruszania się po ulicach getta obowiązywał w godzinach 21–6.
Taka sytuacja trwała do wprowadzenia w resortach nocnej pracy na większą skalę (jesień 1942 r.), od kiedy w praktyce przestano przestrzegać Sperrstundy i można było poruszać się względnie swobodnie na terenie getta, poza ulicami przylegającymi do drutów.
W lutym 1944 r. przesunięcie godzin pracy aprowizacyjnych punktów rozdzielczych na godziny wieczorowe (często do północy) zniosło w praktyce ostatecznie Sperrstundę.
Już w mieście władze wydawały za wysoką opłatą (zł 10) przepustki na poruszanie się po godzinie policyjnej dla funkcjonariuszy Gminy, szpitali oraz dla Żydów zatrudnionych w nieżydowskich warsztatach pracy i pracujących dla władz.
Na terenie getta zezwolenie na poruszanie się po Sperrstundzie wydawała od marca 1940 r. Komenda Służby Porządkowej Przełożonego Starszeństwa Żydów. Początkowo takie przepustki otrzymywali wszyscy funkcjonariusze Gminy, później ograniczono je, wydawając tylko jednorazowe zezwolenia. Od letnich miesięcy 1942 r. przepustki stały się w praktyce zbyteczne, toteż zaniechano ich wydawania.
Już od 10 września 1939 r. obowiązywał ludność polską i żydowską zakaz poruszania się po ulicach między godzinami 8 wieczór a 6 rano. Rychło jednak (15 listopada) zaostrzono te przepisy w stosunku do ludności żydowskiej, zabraniając jej opuszczać mieszkania od godziny 5 po południu do 7 rano. Stan taki zachował się do zamknięcia getta.
Bezpośrednio po zamknięciu getta dnia 7 maja 1940 r. przesunięto początek godziny policyjnej na 7 wieczór, a już nazajutrz na 8. Od września tegoż roku zakaz poruszania się po ulicach getta obowiązywał w godzinach 21–6.
Taka sytuacja trwała do wprowadzenia w resortach nocnej pracy na większą skalę (jesień 1942 r.), od kiedy w praktyce przestano przestrzegać Sperrstundy i można było poruszać się względnie swobodnie na terenie getta, poza ulicami przylegającymi do drutów.
W lutym 1944 r. przesunięcie godzin pracy aprowizacyjnych punktów rozdzielczych na godziny wieczorowe (często do północy) zniosło w praktyce ostatecznie Sperrstundę.
Już w mieście władze wydawały za wysoką opłatą (zł 10) przepustki na poruszanie się po godzinie policyjnej dla funkcjonariuszy Gminy, szpitali oraz dla Żydów zatrudnionych w nieżydowskich warsztatach pracy i pracujących dla władz.
Na terenie getta zezwolenie na poruszanie się po Sperrstundzie wydawała od marca 1940 r. Komenda Służby Porządkowej Przełożonego Starszeństwa Żydów. Początkowo takie przepustki otrzymywali wszyscy funkcjonariusze Gminy, później ograniczono je, wydawając tylko jednorazowe zezwolenia. Od letnich miesięcy 1942 r. przepustki stały się w praktyce zbyteczne, toteż zaniechano ich wydawania.
Józef Uryson