Kiedy w październiku 1941 r. pierwsi wsiedleńcy przybyli z Zachodu do getta, Przełożony Starszeństwa Żydów chciał zabezpieczyć egzystencję niektórych z nich, przeznaczając na ich przyjęcie znajdujący się na Marysinie dom wypoczynkowy (kilka willowych budynków przy ul. Okopowej), bezpośrednio przy swej rezydencji. Przełożony Starszeństwa Żydów, Prezes Rumkowski wyszedł z założenia, iż jego obowiązkiem jest ułatwienie życia w getcie ludziom, którzy w swej ojczyźnie zajmowali prominentne stanowiska albo na niwie społecznego życia żydowskiego, albo byli naukowcami. Przyjęto do domu i aprowizowano łącznie 42 osoby, w tym dwóch profesorów uniwersyteckich, dwóch lekarzy, jednego malarza, jednego pisarza i kilka wdów po znanych mężach. Zarówno mieszkanie, jak i wyżywienie były znacznie lepsze niż w getcie. W trakcie wysiedleń w maju 1942 r. ośmiu mieszkańców musiało opuścić dom. Wkrótce potem został on zamknięty przez Przełożonego Starszeństwa, a po kilku miesiącach ponownie otwarty jako dom wypoczynkowy dla urzędników gminy. Gościom, którzy musieli opuścić to miejsce, Przełożony Starszeństwa przydzielił mieszkania. Znajdowali się oni w dalszym ciągu pod jego szczególną opieką.

W lipcu 1943 r. wszystkie domy wypoczynkowe na Marysinie zostały zlikwidowane.