Ur. 1902 r.  Wstąpił do OD 10 czerwca 1940 r., stamtąd przeszedł 27 lutego 1941 r. do Wydziału Metalowego II, którego został kierownikiem. Po podziale zakładów na Metalowy I i II zachował kierownictwo Zakładu Metalowego I, jednej z największych i najważniejszych fabryk getta.

Zgodnie z zachowanym protokołem tożsamości urodził się 15 października 1901 r. jako syn Jakuba i Sary Kopel. W domu nazywany był Albertem. Przed wojną pracował jako blacharz w jednym z zakładów metalowych. Z żoną Zlatą (ur. 1901 r.) oraz dzieć- mi Jettą (ur. 1923 r.) i Maksem (ur. 1924 r. ) mieszkał przy ul. Żeromskiego 43, nato- miast w getcie przy ul. Zgierskiej 28, a następnie przy ul. Łagiewnickiej 63 (siedziba Wydziału Metalowego). Po „szperze” rodzina adoptowała praktykującego w Wydziale Metalowym Judę Icka Szatana (ur. 1930).

Chimowicz cieszył się złą sławą – wspominano go jako osobę brutalną i okradającą robotników. W czasie likwidacji getta w sierpniu 1944 r. został wraz z pracownikami resortu wywieziony do Auschwitz, stamtąd do obozu w Stutthofie, a następnie do Drezna. Przeżył marsz śmierci z Drezna do obozu w Teresienstadt, gdzie doczekał wyzwolenia w maju 1945 r. Żona i dzieci przeżyły wojnę. Rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. W 1947 r. w Cleveland w stanie Ohio założył fimę metalową Alcraft Manufacturing. Zmarł w 1963 r.