Data aktualizacji: 17-05-2025
Data dodania: 15-04-2025
Ur. w Horodni w 1898 r. Pracę swą w Gminie Żydowskiej rozpoczął pan Bunin jeszcze w listopadzie 1939 r. w mieście jako zastępca kierownika ówczesnego Arbeitseinsatz (vide) pana Zygmunta Reingolda. Po sześciu tygodniach pracy opuszcza jednak pan Bunin Łódź, udając się do Warszawy. W sierpniu 1941 r. Przełożony Starszeństwa Żydów sprowadził pana Bunina do getta, mianując go początkowo wizytatorem istniejących jeszcze wówczas szkół. Na stanowisku tym pozostał pan Bunin zaledwie miesiąc, po czym otrzymał polecenie zorganizowania Bekleidungs-Abteilung w swej pierwotnej formie obejmujący [!] zarówno odzież, jak i obuwie. W listopadzie 1942 r. wskutek ogromnego rozrostu Wydziału wypłynęła konieczność podziału na dwie odrębne placówki: odzieżową i obuwianą [!]. Pan Bunin pozostaje jako kierownik Wydziału Obuwianego, zaś Wydział Odzieżowy otrzymuje oddzielne kierownictwo. W okresie mniej więcej 2,5 rocznym sprzedano około 200 000 par trepów, 60 000 par obuwia i 150 000 par domowych pantofli.
M.N.
Przed wojną był księgowym, w 1938 r. prowadził księgowość stowarzyszenia „Internat dla Dzieci i Ferma w Helenówku”. Z żoną Idesą (ur. 1907) i synem Izraelem (ur. 1934) mieszkał w przy al. Kościuszki 41, natomiast w getcie przy ul. Wolborskiej 44, a od stycznia 1944 r. przy ul. Rymarskiej 3. W Archiwum Państwowym w Łodzi zachował się kwestio- nariusz Idesy Bunin, która jako wykwalifikowany robotnik (krawcowa), zgłaszała swoją chęć przyjazdu do Łodzi. W Warszawie Idesa mieszkała z rodziną przy ul. Nowolipie 20/18 i pracowała „czasowo przy Judenratcie w Warszawie”. W sierpniu 1944 r. rodzina wywieziona została do obozu w Auschwitz. Wojnę przeżył jedynie Szmul Dawid. W bazie Yad Vashem znajduje się jego świadectwo z 1955 r.