Jednostki najniższego szczebla w szeroko rozwiniętej samopomocy na terenie getta. Początkowo powstały samorzutnie, od 26 marca 1940 r. tworzono je na polecenie Rumkowskiego. Członkowie komitetów domowych stanowili reprezentację mieszkańców danej nieruchomości. Na czele każdego stał przewodniczący. Niektóre komitety domowe dzieliły się na sekcje. Członkowie komitetów spotykali się na zebraniach ogólnych i poszczególnych sekcji. Ich głównym zadaniem było dbanie o bezpieczeństwo, czystość i porządek posesji, prowadzenie napraw i utrzymywanie dozorców. Dla realizacji tych zadań komitety miały prawo do pobierania od mieszkańców 25–30 proc. komornego. Budżet mógł być powiększany o środki uzyskiwane ze sprzedaży obiadów oraz kawy, a także dobrowolnych datków bogatszych lokatorów. Po zamknięciu getta komitety domowe pełniły bardzo ważną rolę w dystrybucji opału oraz żywności, orga- nizując zbiorowe zakupy i dostawy produktów. W związku ze stopniowym przejmowaniem funkcji komitetów przez administrację oraz oskarżeniami o liczne nadużycia, zostały one rozwiązane pod koniec 1940 r.